Καλλικράτης

     ... αλήθειες και ψέμματα

1.     Με βάση την αντίληψη του ΚΚΕ για τις δομές διοίκησης, τι επιδιώκουμε και πώς οργανώνουμε την πάλη μας ενάντια στον «Καλλικράτη»;

Η αντίληψη του ΚΚΕ για τις δομές διοίκησης και διεύθυνσης σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο έχει θεμέλιό της την κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγής, με κίνητρο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Στηρίζεται στην εργατική και λαϊκή συμμετοχή και έλεγχο από τα κάτω προς τα πάνω, που διαρθρώνεται πρώτα από όλα σε επίπεδο παραγωγικής μονάδας και κοινωνικής υπηρεσίας. Πάνω σ' αυτή τη βάση διαμορφώνεται ένα ενιαίο δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας. Εξασφαλίζεται ο σχεδιασμός της ανάπτυξης ανά τομέα και κλάδο, σύμφωνα και με το φυσικό και παραγωγικό πλούτο της χώρας.

Σε αυτή τη γραμμή, που αφορά κύρια τους εργαζόμενους, αλλά και τους εκλεγμένους στην Τοπική και Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, επιδιώκουμε να οργανώνεται η εργατική και λαϊκή πάλη, η διεκδίκηση και ο έλεγχος των δημοτικών αρχών. Προβάλλουμε μαχητικά παντού τις θέσεις και τις προτάσεις μας με σημαία τις ανάγκες - δικαιώματα των εργατών, της νεολαίας, των βιοτεχνών - βιοπαλαιστών και των φτωχών αγροτών, γιατί αυτοί παράγουν τον κοινωνικό πλούτο και πρέπει να τους ανήκει. Καλούμε τους εργαζόμενους, αλλά και τους αιρετούς να μην εγκλωβιστούν στη λογική για το πώς τα νέα σχήματα θα είναι πιο λειτουργικά και αποτελεσματικά, για τις έδρες των δήμων, για τις τοπικές ιδιαιτερότητες, για τις πληθυσμιακές αναλογίες και άλλα παρόμοια, γιατί κάτι τέτοιο θα είναι επιζήμιο, συσκοτίζει τον ταξικό χαρακτήρα των αλλαγών που προωθεί η κυβέρνηση. Δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα. Η αντίσταση και αντίδραση των δημάρχων και των Δημοτικών Συμβουλίων έχει προοπτική και αποτέλεσμα, εφόσον είναι πολιτική απόρριψης της αντιλαϊκής εξουσίας, ανεξάρτητα από τον κυβερνητικό εκφραστή της και δεν περιορίζεται μόνο στα γεωγραφικά όρια, στην έδρα του Δήμου ή της Περιφέρειας. Θα έχει αποτέλεσμα εφόσον συνδεθεί με την καταδίκη συνολικά της αντιλαϊκής πολιτικής, εφόσον συμπορευτεί με το λαϊκό και εργατικό κίνημα, στην πάλη για κατακτήσεις, αλλά και ανατροπή του πολιτικού συσχετισμού, για λαϊκή εξουσία.

Λέμε ΟΧΙ στον αντιλαϊκό «Καλλικράτη». Εντείνουμε τον αγώνα μας για ενιαίο αποκλειστικά δημόσιο χαρακτήρα στους βασικούς κοινωνικούς τομείς Υγείας - Παιδείας - Πρόνοιας. Να καταργηθεί κάθε είδους φορολογία, άμεση ή έμμεση, για χρηματοδότηση των τοπικών και περιφερειακών διοικήσεων.  Να καταργηθούν οι ονομαζόμενες ευέλικτες μορφές εργασίας και η ανασφάλιστη εργασία. Μόνιμη σταθερή δουλειά για όλους με πλήρη δικαιώματα. Να καταργηθεί το νομοθετικό πλαίσιο που καθιστά τους ΟΤΑ επιχειρήσεις. Να διεκδικηθεί σχεδιασμός και υλοποίηση σε κεντρικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο υποδομών και μηχανισμών δημόσιας προστασίας από πλημμύρες, πυρκαγιές, σεισμούς, άλλες καταστροφές από καιρικά φαινόμενα, ρύπανση και μόλυνση του νερού και του αέρα. Να διεκδικηθεί δραστική αύξηση της χρηματοδότησης από τον προϋπολογισμό για τη λειτουργία όλων των δημοτικών υπηρεσιών και υποδομών. Πάλη για ανατροπές σε όλα τα επίπεδα. Για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.

2.    Τι είναι η αποκεντρωμένη  διοίκηση;  

Η κυβέρνηση λέει ότι η αποκεντρωμένη διοίκηση και η μεταρρύθμιση θα φέρει οικονομία κλίμακας και καλύτερη αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης από τα οποία θα έχουν όφελος οι φορολογούμενοι. Ότι με τη μεταρρύθμιση θα μειωθεί η γραφειοκρατία, η διαφθορά στους δήμους και το κράτος, θα ενισχυθούν η δημοκρατία και η συμμετοχή του πολίτη στα κοινά, αφού όλες οι αποφάσεις θααναρτώνται στο ίντερνετ κλπ.

Ακόμα, το σχέδιό τους προβλέπει ότιστο πλαίσιο της αποκεντρωμένης κρατικής διοίκησης δημιουργούνται 7 Γενικές Διοικήσεις, «στις οποίες ανήκουν οι γενικές κρατικές υποθέσεις, οι οποίες ασκούνταν μέχρι σήμερα από τις Διοικητικές Περιφέρειες και λόγω της φύσης τους ή για συνταγματικούς λόγους δεν μπορεί να μεταφερθούν στην περιφερειακή αυτοδιοίκηση και παραμένουν στην κρατική διοίκηση, π.χ. χωροταξία - πολεοδομία, περιβαλλοντική πολιτική, δασική πολιτική ή μεταναστευτική πολιτική, εντάσσονται όσες κρατικές αρμοδιότητες σταδιακά αποκεντρώνονται επειδή δεν είναι απαραίτητο να ασκούνται από την κεντρική διοίκηση, διευκολύνοντας την αποτελεσματική άσκηση του επιτελικού, συντονιστικού και ελεγκτικού της ρόλου, εντάσσονται, όπου αυτό κριθεί σκόπιμο, και κλαδικά αποκεντρωμένες κρατικές υπηρεσίες των υπουργείων, που έως σήμερα δεν είναι ενταγμένες στις διοικητικές περιφέρειες».

3.     Τι σημαίνει αυτό στην πραγματικότητα;        

Κατ' αρχήν, η προτεινόμενη μείωση του αριθμού των Περιφερειών και των ΟΤΑ, η διεύρυνση του χώρου ευθύνης τους δε γίνεται για την απλή μεταφορά αρμοδιοτήτων («αποκέντρωση»), όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αλλά με την ισχυρότερη κρατική παρέμβαση για δημιουργία ευνοϊκότερων όρων για επενδύσεις επιχειρηματικών ομίλων στα νέα λιγότερα σε αριθμό σχήματα, αλλά με μεγαλύτερη πληθυσμιακή συγκέντρωση που ευνοεί την ανάπτυξη νέων οικονομικών δραστηριοτήτων και την πρόσβαση σε διάφορους τομείς της οικονομίας, χωρίς τη μεσολάβηση μικρών οργανισμών (δήμων) που έχουν ως συνέπεια χρονοβόρες και περίπλοκες διαδικασίες. Επιπλέον, θα δημιουργηθούν μια σειρά θεσμοί (π.χ. συμπαραστάτης του πολίτη) που δημιουργούν μηχανισμούς ενσωμάτωσης των εργαζομένων.  Η αντίληψη του ΠΑΣΟΚ για την «Πράσινη οικονομία», με τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας, τα προγράμματα του αργοτουρισμού κλπ., διευκολύνεται με τη δομή και τη μορφή του «Καλλικράτη». Πιο αποτελεσματικά για το κεφάλαιο θα προωθείται άμεσα από την ΤΑ η στρατηγική των ιδιωτικοποιήσεων, των «ευέλικτων» εργασιακών σχέσεων, η συγκεντροποίηση του κεφαλαίου και θα διευκολύνεται ο μονοπωλιακός ανταγωνισμός στην ενιαία ευρωενωσιακή, στη διεθνή καπιταλιστική αγορά. Κλειδί σε αυτή τη γραμμή αποτελούν η κατάρτιση των οικονομικών προϋπολογισμών και των Τεχνικών Προγραμμάτων των ΟΤΑ, το ΕΣΠΑ, τα επιχειρησιακά προγράμματα των ΟΤΑ, το ΚΠΣ.  Σε αυτή την κατεύθυνση συμβάλλουν και άλλες ρυθμίσεις που έχουν ήδη θεσπιστεί (ΘΗΣΕΑΣ, ΕΣΤΙΑ, νέος Δημοτικός και Κοινοτικός Κώδικας) που οδηγούν στην ιδιωτικοποίηση και φορτώνουν με πρόσθετα βάρη τους εργαζόμενους μέσω της φορολόγησης ή των ανταποδοτικών τελών.

4.     Τι εννοούμε όταν λέμε - με αφορμή τη νέα διοικητική αλλαγή με την ονομασία «Καλλικράτης» - ότι δεν υπερασπιζόμαστε τη σημερινή δομή διοίκησης της χώρας;

Το ΚΚΕ καλεί το λαό να απορρίψει το σχέδιο διοικητικής μεταρρύθμισης «Καλλικράτης», τους στόχους και τα μέτρα του, γιατί όχι μόνο δεν ικανοποιεί τις ανάγκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, αλλά χτυπάει παραπέρα τα δικαιώματά τους, τους επιβαρύνει οικονομικά. Όλες οι αποφάσεις και οι νόμοι των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για την τοπική διοίκηση εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μέσω της τοπικής διοίκησης εφαρμόστηκε σε μεγάλη έκταση η μερική απασχόληση και κύρια στις κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων. Η τοπική διοίκηση πούλησε στους επιχειρηματίες ελεύθερους χώρους, γη και υποδομές, σε συνεργασία με τους επιχειρηματίες έκαναν έργα με τα λεφτά των εργαζομένων, τα οποία για να χρησιμοποιήσουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να ξαναπληρώσουν αδρά. 

Ο «Καλλικράτης» στοχεύει στην προσαρμογή του αστικού κράτους στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου. Επιδιώκει να ισχυροποιήσει και να προσαρμόσει κυρίως τους περιφερειακούς κρίκους του ενιαίου (κρατικού) μηχανισμού, τα όργανα μεγάλων αστικών κέντρων (ως δήμων ή «μητροπολιτικών κέντρων») ώστε να διαχειριστούν αποτελεσματικότερα, για λογαριασμό του κεφαλαίου, κεντρικές λειτουργίες.  Από αυτή τη σκοπιά καμιά διοικητική δομή του αστικού κράτους, τέτοια ή άλλη, δε συμφέρει τους μισθωτούς, τους αυτοαπασχολούμενους στην πόλη και την ύπαιθρο, τους μικρούς επαγγελματίες, καμιά διοικητική αναδιάρθρωση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις αιτίες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και τις αντιλαϊκές συνέπειές της εφόσον υπάρχει εξουσία των μονοπωλίων. Σε αυτή την εξουσία οφείλεται η ανισόμετρη ανάπτυξη των περιφερειών, η ερήμωση της υπαίθρου που οξύνθηκε από την ένταξη στην ΕΕ. Καμιά ανάπτυξη με βάση τα συμφέροντα του λαού δεν μπορεί να εξασφαλιστεί με τη μία ή άλλη επιλογή ένωσης δήμων, γιατί αυτή προορίζεται για την ανάπτυξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Αυτοί είναι οι λόγοι που το ΚΚΕ απορρίπτει το σχέδιο «Καλλικράτης». Δεν υπερασπίζεται τη διατήρηση μιας παλαιότερης διοικητικής δομής σε σχέση με μια νεότερη, αλλά πολεμά τους αντεργατικούς και αντιλαϊκούς στόχους που εξυπηρετεί η νέα διοικητική μεταρρύθμιση. Αποκαλύπτει το γεγονός ότι οι διοικητικές αναδιαρθρώσεις που έγιναν στο παρελθόν δεν έφεραν θετικά αποτελέσματα για ανάπτυξη προς όφελος του λαού, δε διασφάλισαν σταθερή και πλήρη εργασία στους εργαζομένους των δήμων, δεν αναίρεσαν τις οικονομικές περιφερειακές ανισομετρίες και πολύ περισσότερο τη συγκέντρωση του πλούτου σε λίγα χέρια, σε βάρος της λαϊκής πλειοψηφίας.  Μόνο όταν η ανάπτυξη θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα καπιταλιστικά κέρδη, μόνο τότε που οι μεγάλες επιχειρήσεις θα είναι λαϊκή περιουσία μπορούν να δημιουργηθούν νέοι θεσμοί γνήσιας λαϊκής και εργατικής συμμετοχής στους χώρους δουλειάς, μόρφωσης και κατοικίας - λαϊκός έλεγχος, άμεση ανάκληση των εκλεγμένων από το λαό. Σε αυτή τη βάση και με τον απαραίτητο κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της παραγωγής ανά τομέα και κλάδο μπορεί να διαμορφωθεί ένα ενιαίο δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, πολιτισμού, προστασίας του περιβάλλοντος. Να διασφαλιστεί σταθερή δουλειά, λαϊκή κατοικία, να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

5.     Με τον «Καλλικράτη» θα μεταφερθούν πολλές νέες αρμοδιότητες σε δήμους και περιφέρειες. Πώς ακριβώς θα γίνει αυτό και τι σημαίνει πρακτικά για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα;

Η μεταφορά αρμοδιοτήτων στην Τοπική Διοίκηση γίνεται μέσα από την εξής διαδικασία και έχει τις εξής επιπτώσεις:   

1. Ξεφόρτωμα κρατικής ευθύνης για τομείς όπως Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, Γεωργία, Κτηνοτροφία, Περιβάλλον κ.ά. Κατακερματισμός της κρατικής ευθύνης προς τα κρατικά όργανα της Τοπικής Περιφερειακής Διοίκησης και ανάθεση καθηκόντων σε ΜΚΟ. 

2.  Κατακερματισμός υπηρεσιών σε διάφορους τομείς που υποβαθμίζονται παραπέρα. 

3. Κατακερματισμός του ενιαίου χαρακτήρα που απαιτούν ορισμένα αντικείμενα όπως π.χ. έρευνα και μελέτη θεμάτων που αφορούν την ανάπτυξη της γεωργίας, της κτηνοτροφίας, της αλιείας, έλεγχος της ασφάλειας και της ποιότητας εισαγόμενων προϊόντων, ενιαία διαχείριση και προστασία ορεινών όγκων και ειδικότερα των μελετών, η διαχείριση και προστασία των υδάτινων οικοσυστημάτων.

4. Αποδυνάμωση των κρατικών ελέγχων σε παραγωγικές εμπορικές δραστηριότητες που επιδρούν στην προστασία του περιβάλλοντος, στη Δημόσια Υγεία και σχετίζονται με τον ευρύτερο χαρακτήρα της παραγωγής και διανομής προϊόντων.               

5.  Συγχώνευση και κατάργηση Υπηρεσιών στη λογική της «οικονομίας κλίμακας». 

6.  Κατηγοριοποίηση υπηρεσιών με βάση την ανταγωνιστικότητα, την επιχειρησιακή ικανότητα κάθε δήμου.

7. Σταδιακή διάλυση των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων με την αντικατάσταση του μόνιμου προσωπικού που φεύγει με προσωπικό ελαστικών σχέσεων εργασίας, αλλά και με τη δήθεν κάλυψη των αναγκών με εθελοντική εργασία.        

Όλα τα παραπάνω οδηγούν στην παραπέρα υποβάθμιση και εμπορευματοποίηση των παρεχομένων υπηρεσιών, τη συνεχώς περιοριζόμενη παροχή τους, με αυξανόμενη την ανταποδοτικότητα. Τα χρήματα δηλαδή που θα πληρώνουν οι εργαζόμενοι για να μπορούν να έχουν κάποιες υποτυπώδεις υπηρεσίες. Αυτή η πραγματικότητα οδηγεί τους εργαζόμενους, τους μικροεπαγγελματίες στον ιδιωτικό τομέα για την κάλυψη αναγκών.  Επιπλέον, ανοίγεται νέο πεδίο ανάπτυξης του κεφαλαίου στους τομείς αυτούς και προωθείται η ιδιωτικοποίηση. Παράλληλα, περιορίζονται παραπέρα οι ανεπαρκείς έλεγχοι προς το κεφάλαιο για τις παρεχόμενες από αυτούς υπηρεσίες και προϊόντα.

Το σημαντικότερο είναι ότι θα μεταφερθούν στην Τοπική Διοίκηση αρμοδιότητες με τεράστια κοινωνική σημασία που αφορούν ζητήματα Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας κλπ. Μέσω της υποχρέωσης που αναλαμβάνουν οι δήμοι και οι περιφέρειες (σ.σ. σε συνεργασία με τους επιχειρηματίες, αφού έτσι κι αλλιώς οι δήμοι λειτουργούν ως μεσίτες προς το κεφάλαιο), «ανοίγει» ακόμα περισσότερο η αγορά για να αναπτύξουν δραστηριότητα στους προαναφερόμενους τομείς τα μονοπώλια και οι επιχειρηματίες. Με όσα προβλέπει ο «Καλλικράτης» μπαίνει θέμα οικονομικής δυνατότητας των δήμων να παρέχουν υπηρεσίες. Οποιοι δήμοι έχουν αρκετά έσοδα - δηλαδή χρήματα από τη φορολόγηση των εργαζομένων - θα παρέχουν υπηρεσίες, όσοι δεν έχουν, θα συνεργάζονται με τους επιχειρηματίες που θα φτιάχνουν έργα που θα ακριβοπληρώνουν και πάλι οι εργαζόμενοι.

6.     Υπάρχει εμπειρία από αντίστοιχες διοικητικές αλλαγές σε άλλες χώρες της Ευρώπης και τις επιπτώσεις της σε θέματα που αφορούν την εκπαίδευση;                       

Σε πολλές χώρες της Ευρώπης, αλλά και στις ΗΠΑ, έχουν γίνει αλλαγές στη Δημόσια Διοίκηση και αυτές έχουν συνοδευτεί από σημαντικά χτυπήματα σε λαϊκές κατακτήσεις και δικαιώματα. Μια ματιά στη διεθνή εκπαιδευτική εμπειρία είναι άκρως αποκαλυπτική. Οπου εφαρμόζεται η «αποκέντρωση», έχει ολέθριες συνέπειες στο χαρακτήρα του σχολείου, χειροτερεύει τους όρους μόρφωσης των παιδιών της λαϊκής οικογένειας. Ορισμένα παραδείγματα:

• ΗΠΑ: Η εκπαίδευση έχει υπαχθεί εξολοκλήρου στην Αυτοδιοίκηση κάθε Πολιτείας. Αποτέλεσμα η απίστευτη ταξική διαφοροποίηση και ο ευτελισμός μεγάλου μέρους του προγράμματος των σχολείων από τη μετατροπή τους σε εμπορικά υποκαταστήματα των επιχειρήσεων που τα χρηματοδοτούν. Οι επιχειρήσεις μπαίνουν στα σχολεία και καθορίζουν την εκπαιδευτική διαδικασία. Στα φτωχά Δημοτικά και στα φτωχά Γυμνάσια το 10% και το 16% των εκπαιδευτικών αντίστοιχα δεν έχουν καν τριετές πτυχίο Bachelor!
• Δανία: Η κυβέρνηση προώθησε την αυτόνομη λειτουργία των Γυμνασίων και το σύστημα πιστώσεων - κουπονιών ανά μαθητή. Προωθήθηκε έτσι η ανταγωνιστική λειτουργία των σχολείων και η μείωση των δαπανών ανά μαθητή.
• Φινλανδία: Τα σχολεία χρηματοδοτούνται 50% από κρατικά κονδύλια και 50% από τις επιχειρήσεις και τη φορολόγηση των δημοτών. Ένα μεγάλο μέρος του προγράμματός τους, το τοπικό ή ευέλικτο είναι διαφοροποιημένο μαζί με το αντίστοιχο εβδομαδιαίο ωρολόγιο πρόγραμμα, που κυμαίνεται από 14 μέχρι και 30 ώρες, ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα του κάθε Δήμου και το ενδιαφέρον των χορηγών (προμηθευτές εκπαίδευσης). Η πρόσληψη των εκπαιδευτικών γίνεται σε επίπεδο σχολικής μονάδας ή Πανεπιστημίου.
• Ιρλανδία: Η «αποκέντρωση» των σχολείων σε επίπεδο Δήμου και Περιφέρειας οδήγησε τα σχολεία σε επιχειρηματικές δραστηριότητες και τετράωρη εργασία γονιών, μαθητών και εκπαιδευτικών μετά το μεσημέρι για εξεύρεση πόρων.
• Βρετανία: Η «αποκέντρωση» της εκπαίδευσης έχει πραγματοποιηθεί εδώ και δεκαετίες, με αποτέλεσμα την τραγική αμορφωσιά του 75% των αποφοίτων της κατώτερης μέσης εκπαίδευσης, το συχνό κλείσιμο σχολείων από την ΤΑ, λόγω έλλειψης πόρων, που εξαρτώνται από τις επιδόσεις των μαθητών στις γραπτές περιφερειακές εξετάσεις. Η πλήρης απαξίωση του εκπαιδευτικού επαγγέλματος οδήγησε σε εισαγωγή εκπαιδευτικών από το Μπαγκλαντές και την Ελλάδα.  Οι χαμηλοί μισθοί, η ένταση της αξιολόγησης, το ύψος της χρηματοδότησης της σχολικής μονάδας καθορίζουν τη μοίρα ενός ελεγχόμενου εκπαιδευτικού που η δουλειά του βρίσκεται υπό διαρκή αίρεση.

7.     Ποιο θα είναι το μέλλον των εργαζομένων στην Τοπική Διοίκηση;

Χιλιάδες εργαζόμενοι που σήμερα εργάζονται στους ΟΤΑ θα απολυθούν ή θα μεταταχθούν σε άλλες υπηρεσίες. Ο «Καλλικράτης» προβλέπει το κλείσιμο όλων ανεξαιρέτως των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου στους ΟΤΑ. Την αναστολή λειτουργίας περίπου 1.800 δημοτικών επιχειρήσεων. Το κλείσιμο των 46 μονομετοχικών ΑΕ των ΟΤΑ. Την κατάργηση περίπου 900 σχολικών επιτροπών μετά τη μεταβίβαση των αρμοδιοτήτων για τα σχολικά κτίρια στους δήμους. Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω θα είναι να βρεθούν χιλιάδες εργαζόμενοι στο δρόμο, κυρίως συμβασιούχοι και εργαζόμενοι με συμβάσεις αορίστου χρόνου Ιδιωτικού Δικαίου. Ομως, και για τους μόνιμους υπαλλήλους η κυβέρνηση κάνει ανάλογους σχεδιασμούς, αναζητώντας τη φόρμουλα εκείνη που θα της επιτρέψει να αυξήσει τον αριθμό των απολύσεων και να μειώσει ουσιαστικά τους εργαζόμενους στο δημόσιο, κάτι που άλλωστε έχει ζητηθεί κατά καιρούς με ρητό και κατηγορηματικό τρόπο τόσο από την ΕΕ όσο και από το ΔΝΤ.

Η κυβέρνηση ετοιμάζει ένα ακόμα χτύπημα σε βάρος των εργαζομένων. Ούτε οι εργαζόμενοι για τους οποίους προβλέπονται μεταθέσεις, αποσπάσεις κλπ. μπορούν να θεωρηθούν εξασφαλισμένοι. Από την άλλη δεν μπορεί να αγνοηθεί ότι προβλέπεται να μπορούν οι δήμοι μέσα από τις διαδημοτικές συνεργασίες να μοιράζονται τους εργαζομένους των υπηρεσιών τους ανάλογα με τις ανάγκες τους (δηλαδή ως ενοικιαζόμενοι).  Οι εργαζόμενοι - τόσο αυτοί που βρίσκονται σήμερα ένα βήμα πριν την ανεργία όσο και εκείνοι που στέκονται κάπως μακρύτερα - οφείλουν από τη μεριά τους να πράξουν το ίδιο. Το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή, είχε εκφράσει τη ριζική του αντίθεση στην επιχειρούμενη μεταρρύθμιση και είχε προειδοποιήσει πως μια πλευρά του αντιλαϊκού της χαρακτήρα θα είναι η αλλαγή στο εργασιακό καθεστώς των υπαλλήλων στους ΟΤΑ και στο δημόσιο, η κατάργηση εργατικών κατακτήσεών τους, η αύξηση της ανεργίας, η υπερεκμετάλλευση της εργατικής τους δύναμης, η χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων. Σήμερα, αυτές οι πολιτικές εκτιμήσεις δικαιώνονται.  Οι εργαζόμενοι στους δήμους και στις νομαρχίες, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο πρέπει να αντιπαλέψουν αυτή την πολιτική. Να μη συμβιβαστούν με όσα τους ετοιμάζουν. Να μη δεχτούν να πληγεί ούτε ένας εργάτης.

Οι εργαζόμενοι στους δήμους, με όποια σχέση εργασίας κι αν δουλεύουν, μόνιμοι, αορίστου χρόνου, συμβασιούχοι, συμβασιούχοι έργου, έκτακτο προσωπικό, εποχιακό προσωπικό, μέσω προγραμμάτων του ΟΑΕΔ, με μερική απασχόληση, με stage, σε διάφορα χρηματοδοτούμενα προγράμματα, ως «ενοικιαζόμενοι», πρέπει ενιαία να δώσουν αυτό τον αγώνα. Ολοι οι εργαζόμενοι δημόσιου και ιδιωτικού τομέα ενιαία πρέπει να εναντιωθούν σ' αυτή την πολιτική. Τους αφορά όλους η καταδίκη στην ανεργία.

8.     Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις από την εφαρμογή του «Καλλικράτη» στον τομέα της Υγείας - Πρόνοιας;   

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και με το σχέδιο «Καλλικράτης» υποστηρίζει ότι η ανάληψη της ευθύνης από την Τοπική Διοίκηση της Υγείας και της Πρόνοιας θα έχει δήθεν οφέλη για τους δημότες. Η «αποκέντρωση» όμως των αρμοδιοτήτων για την Υγεία και Πρόνοια στην Τοπική Διοίκηση και την περιφέρεια δεν εξυπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες, αντίθετα υλοποιεί το συνολικότερο αντιλαϊκό σχεδιασμό της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Εντάσσεται στις αναγκαίες για το κεφάλαιο αναδιαρθρώσεις στον τομέα της Υγείας - Πρόνοιας, της Κοινωνικής Ασφάλισης και των εργασιακών σχέσεων.  Πιο συγκεκριμένα, η «αποκέντρωση» των αρμοδιοτήτων Υγείας - Πρόνοιας αποτελεί μέσο για την παραπέρα δραστική μείωση των κρατικών και εργοδοτικών δαπανών για την Υγεία - Πρόνοια με μεταφορά της οικονομικής επιβάρυνσης στους ίδιους τους εργαζόμενους μέσω ιδιωτικών πληρωμών, δημοτικής φορολογίας και από τα ασφαλιστικά ταμεία. Είναι μέρος του σχεδιασμού για την υλοποίηση των ανατροπών στην Κοινωνική Ασφάλιση που φέρνει το μνημόνιο και το σχετικό νομοσχέδιο.  Επίσης, στοχεύει στη μεταφορά της ευθύνης ανάπτυξης και λειτουργίας των υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) και Πρόνοιας από το κράτος σε διάφορους φορείς, που συνιστούν τα λεγόμενα «δίκτυα ΠΦΥ και αλληλεγγύης». Σε αυτά, περιλαμβάνονται δημοτικά ιατρεία, ΜΚΟ, τα ιατρεία των ασφαλιστικών ταμείων, η εταιρική κοινωνική ευθύνη και οι ιδιωτικές επιχειρήσεις που βρίσκουν χώρο για επέκταση και ενδυνάμωση της δράσης τους Ο σχεδιασμός της «αποκέντρωσης» αφορά και τη νοσοκομειακή περίθαλψη. Παρότι, σε πρώτη φάση, από το πρόγραμμα «Καλλικράτης» δεν γίνεται αναφορά για μεταφορά νοσοκομείων είναι γνωστή η πρόθεση και πολιτική και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σχετικά με την ανάγκη τα δημόσια νοσοκομεία να «αποκεντρωθούν» στις περιφέρειες και να λειτουργούν ως «αυτόνομες οικονομικές μονάδες», με δικούς τους πόρους, σε κοινό πλαίσιο με τον ιδιωτικό τομέα. Δηλαδή με ιδιωτικοοικονομικά και ανταγωνιστικά κριτήρια. Επίσης, στην κατεύθυνση της «περιφερειακής ανάπτυξης», υπάρχει προσανατολισμός για την επιχειρηματική σύμπραξη Δήμων, με ξενοδόχους και διάφορους φορείς που παρέχουν υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας, με στόχο την ανάπτυξη του Τουρισμού Υγείας.  Τα μέτρα αυτά οδηγούν στην ακόμη μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση της Υγείας - Πρόνοιας, στον κατακερματισμό των υπηρεσιών τους και στην ακόμη μεγαλύτερη όξυνση της ανισόμετρης ανάπτυξης των υπηρεσιών μέσα και ανάμεσα στις περιοχές της χώρας.

Η ανάπτυξη και λειτουργία των υπηρεσιών Υγείας - Πρόνοιας θα εξαρτάται κύρια από την επιχειρηματική ικανότητα των δήμων και περιφερειών, το μέγεθος και την κοινωνικοοικονομική σύνθεσή τους. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να κατηγοριοποιούνται τα νοσοκομεία και οι υπηρεσίες σε καλές, μέτριες και υποτυπώδεις ως προς την επάρκεια και το επίπεδο των υποδομών, του ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού, τις ερευνητικές τους δυνατότητες κ.ά. Θα διαφοροποιούνται, όπως ακριβώς και άλλες επιχειρήσεις (π.χ. τριών ή τεσσάρων αστέρων ξενοδοχεία) και οι εργαζόμενοι ανάλογα με την οικονομική και ασφαλιστική τους κατάσταση θα υποχρεώνονται να κατευθύνονται στα αντίστοιχης κατηγορίας νοσοκομεία ή υπηρεσίες ΠΦΥ.

Η Τοπική Διοίκηση με την «αποκέντρωση» αναλαμβάνει το ρόλο διαχειριστή της ακραίας φτώχειας, των προβλημάτων των πιο εξαθλιωμένων τμημάτων του πληθυσμού που τα ονομάζουν «ευπαθείς ομάδες», των επιπτώσεων από την καπιταλιστική οικονομική κρίση και γενικότερα την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Συμβάλλει στην προσπάθεια να υποβιβαστούν οι λαϊκές ανάγκες για υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας στο επίπεδο του φτωχοκομείου. Τα «κοινωνικά» φαρμακεία και παντοπωλεία είναι ένα δείγμα αυτής της «φιλανθρωπίας». Αυτό είναι το περιεχόμενο του «κράτους πρόνοιας» που θα υπηρετήσει και η Τοπική Διοίκηση.

9.     Υπάρχει εμπειρία από αντίστοιχες διοικητικές αλλαγές σε άλλες χώρες της Ευρώπης, στον τομέα της Υγείας;                                                                                             

Στη Σουηδία, από τη δεκαετία του '90, πολλές περιφερειακές αρχές της χώρας παραχώρησαν σε υπεργολάβους ολόκληρα νοσοκομεία που ήταν στην ιδιοκτησία των περιφερειών, όπως του Burgenland, UpperAustria, Slazburg, Styria, Tyrol, Vorarlberg. Ακόμα, χρησιμοποιούν διάφορες μορφές έμμεσης ιδιωτικοποίησης - εμπορευματοποίησης της Υγείας. Για παράδειγμα: Η ευθύνη για τη λειτουργία κάποιων νοσοκομείων μοιραζόταν ανάμεσα στο δήμο και την περιφέρεια. Ενα από αυτά τα νοσοκομεία του Norrtaljie, λόγω αυστηρών περικοπών κινδύνευε να κλείσει. Για να μείνει ανοιχτό, έφτιαξαν από κοινού, δήμος και περιφέρεια μια εταιρεία, την εταιρεία Tiohundraπου που τώρα έχει αναλάβει τη λειτουργία του νοσοκομείου. Στη Φινλανδία, το κοινωνικό κράτος και οι υπηρεσίες πρόνοιας είναι κατά βάση δημοτικές υπηρεσίες. Οι τοπικές αρχές λειτουργούν τους παιδικούς σταθμούς, τις υπηρεσίες Πρόνοιας για τους ηλικιωμένους και μεγάλη έκταση υπηρεσιών Υγείας όπως η ΠΦΥ, η πιο εξειδικευμένη ιατροφαρμακευτική φροντίδα και οδοντιατρική περίθαλψη.  

Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα από τη Γαλλία: Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, στο πλαίσιο των αναδιαρθρώσεων που είχαν στόχο τη μείωση των κρατικών δαπανών, το υπουργείο Υγείας της Γαλλίας έκλεισε τις μαιευτικές κλινικές των δημόσιων νοσοκομείων που πραγματοποιούν λιγότερους από 300 τοκετούς το χρόνο, θεωρώντας ότι κοστίζουν υπερβολικά ακριβά. Το ίδιο ισχύει και για τις χειρουργικές κλινικές, οι οποίες πλέον οφείλουν να πραγματοποιούν περισσότερες από 1.500 ιατρικές πράξεις ετησίως. Αυτή είναι η πραγματικότητα στην οποία οδηγεί ο καπιταλισμός. Τα καπιταλιστικά κράτη αντιμετωπίζουν σαν εμπόρευμα την υγεία του ανθρώπου και τις ανάγκες του για περίθαλψη και φροντίδα, με τραγικά αποτελέσματα. Είναι κι αυτό ένδειξη για το πόσο σάπιο και ξεπερασμένο είναι αυτό το σύστημα. Και γι' αυτό χρειάζεται ο αγώνας για την ανατροπή του.  

Η κυβέρνηση με το σχέδιο «Καλλικράτης» υποστηρίζει ότι η ανάληψη της ευθύνης από την Τοπική Διοίκηση της Υγείας και της Πρόνοιας θα έχει δήθεν θετικά οφέλη για τους δημότες. Η «αποκέντρωση» όμως των αρμοδιοτήτων για την Υγεία και Πρόνοια στην Τοπική Διοίκηση και την περιφέρεια δεν εξυπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες, αντίθετα υλοποιεί το συνολικότερο αντιλαϊκό σχεδιασμό της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Εντάσσεται στις αναγκαίες για το κεφάλαιο αναδιαρθρώσεις στον τομέα της Υγείας - Πρόνοιας, της Κοινωνικής Ασφάλισης και των εργασιακών σχέσεων.

10. Τι εξυπηρετεί η αλλαγή στη διοικητική δομή της χώρας με τον «Καλλικράτη»;

Το ελληνικό καπιταλιστικό κράτος, όπως και κάθε άλλο, στη μακρόχρονη ιστορική διαδρομή του, εμφάνισε διαφορετικές διοικητικές δομές, ανάλογα με τις ιστορικές συνθήκες. Ολες όμως εξυπηρετούσαν τη στήριξη των καπιταλιστικών σχέσεων, δηλαδή την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης και την έμμεση υποταγή των αυτοαπασχολούμενων στο κεφάλαιο.  Στόχος και της επιχειρούμενης σήμερα διοικητικής μεταρρύθμισης είναι να ενισχυθεί ο ρόλος του αστικού κράτους ως:

• Στρατηγείου της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, της διαμόρφωσης των όρων αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης και της οικοδόμησης κοινωνικών συμμαχιών της αστικής τάξης.
• Φορέα διασφάλισης της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας στη διεθνή αγορά.
• Φορέα καταστολής και χαλιναγώγησης της ταξικής πάλης.

Σε αυτή την κατεύθυνση χρησιμοποιούνται όλοι οι μηχανισμοί του κράτους και η Τοπική και Περιφερειακή Διοίκηση. Η Τοπική και η Περιφερειακή Διοίκηση είναι διοικητικές μονάδες - κρίκοι ενός ενιαίου διοικητικού μηχανισμού του κράτους της αστικής τάξης.  Η αμεσότερη σχέση της Τοπικής Διοίκησης έναντι της κεντρικής δεν ανατρέπει το χαρακτήρα της πολιτικής εξουσίας που είναι αδιαίρετη, ενιαία, οριζόντια και κάθετα, αλλά κάνει τα τοπικά όργανα πιο ευέλικτα σε σχέση με τα κεντρικά, στην προώθηση της κεντρικής πολιτικής, στον έλεγχο των κοινωνικών αντιθέσεων. Το συνταγματικό και νομοθετικό πλαίσιο, η όποια διοικητική διάρθρωση σε περιφερειακό - τοπικό επίπεδο έχουν πολιτικό - ταξικό χαρακτήρα, υπηρετούν την εξουσία του κεφαλαίου.  Η προτεινόμενη διοικητική μεταρρύθμιση, από τη σκοπιά της καπιταλιστικής εξουσίας, εκτός των προαναφερόμενων στοχεύσεων, έρχεται ν' αντιμετωπίσει και παλιά προβλήματα, π.χ., ανορθολογισμού στη διοικητική διάρθρωση (δυσκινησία, δαπανηρή γραφειοκρατία μεγάλου αριθμού φορέων διαχείρισης), αναποτελεσματικότητας εξαιτίας στενών τοπικιστικών συμφερόντων και ρουσφετολογικών μηχανισμών, διασποράς πόρων σε μικρά έργα και υποδομές περιορισμένης κλίμακας.  Ως στόχος η διοικητική μεταρρύθμιση είχε τεθεί και ξεκινήσει (με τον «Καποδίστρια») από τη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η οποία συνάντησε αντιστάσεις σε τοπικό και νομαρχιακό επίπεδο. Η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε συνέχεια της ΝΔ προσπαθεί με ευελιξία να κάμψει τις όποιες αντιστάσεις, να σφυρηλατήσει μια ουσιαστική ταξική συνοχή και τη συμμαχία μικροαστικών δυνάμεων, να αντιμετωπίσει τοπικές αντιθέσεις που εκδηλώνονται σχετικά με τη διαχείριση της χρήσης γης στην ευρύτερη περιοχή.

11. Υπάρχει κανένα όφελος για το λαό από τη νέα διοικητική μεταρρύθμιση, τον "Καλλικράτη»;          

Το ΚΚΕ καλεί το λαό να απορρίψει το πρόγραμμα «Καλλικράτης», τους στόχους και τα μέτρα του, γιατί δεν εκφράζει τις ανάγκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Γιατί στοχεύει στην προσαρμογή του αστικού κράτους στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου. Επιδιώκει να ισχυροποιήσει και να προσαρμόσει κυρίως τους περιφερειακούς κρίκους του ενιαίου (κρατικού) μηχανισμού, τα όργανα μεγάλων αστικών κέντρων (ως δήμων ή «μητροπολιτικών κέντρων») ώστε να διαχειριστούν αποτελεσματικότερα, για λογαριασμό του κεφαλαίου, κεντρικές λειτουργίες. Να αποκτήσουν την ικανότητα πιο στενού και ουσιαστικού συντονισμού και ευελιξία διασύνδεσης με τα όργανα της ΕΕ. Καμιά διοικητική δομή, τέτοια ή άλλη δε συμφέρει τους μισθωτούς, τους αυτοαπασχολούμενους στην πόλη και την ύπαιθρο, τους μικρούς επαγγελματίες, καμιά διοικητική αναδιάρθρωση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις αιτίες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και τις αντιλαϊκές συνέπειές της εφ' όσον υπάρχει εξουσία των μονοπωλίων.  Σε αυτή την εξουσία οφείλεται η ανισόμετρη ανάπτυξη των περιφερειών, η ερήμωση της υπαίθρου που οξύνθηκε από την ένταξη στην ΕΕ. Καμιά ανάπτυξη με βάση τα συμφέροντα του λαού δεν μπορεί να εξασφαλιστεί με τη μία ή άλλη επιλογή ένωσης Δήμων, γιατί αυτή προορίζεται για την ανάπτυξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.   

Αυτοί είναι οι λόγοι που το ΚΚΕ απορρίπτει το σχέδιο «Καλλικράτης». Δεν υπερασπίζεται τη διατήρηση μιας παλαιότερης διοικητικής δομής σε σχέση με μια νεότερη, αλλά πολεμά τους αντεργατικούς και αντιλαϊκούς στόχους που εξυπηρετεί η νέα Διοικητική Μεταρρύθμιση. Αποκαλύπτει το γεγονός ότι οι διοικητικές αναδιαρθρώσεις που έγιναν στο παρελθόν (όπως με τον «Καποδίστρια»), δεν έφεραν θετικά αποτελέσματα για ανάπτυξη προς όφελος του λαού, δεν αναίρεσαν τις οικονομικές περιφερειακές ανισομετρίες και πολύ περισσότερο τη συγκέντρωση του πλούτου σε λίγα χέρια, σε βάρος της λαϊκής πλειοψηφίας.  Το σχέδιο «Καλλικράτης» έχει στόχο:  

• Τη διευκόλυνση και ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης, της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου (ιδιωτικοποιήσεις, χρήση γης, πράσινη ανάπτυξη κ.ά.).
• Την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε τομείς όπως οι εργασιακές σχέσεις, Παιδεία, Υγεία - Πρόνοια.
• Τη διαχείριση ορισμένων ακραίων συνεπειών από την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των μισθωτών και από την προλεταριοποίηση αγροτών, άλλων μικροπαραγωγών και μικρεμπόρων.

Η αντίληψη του ΚΚΕ για τις δομές διοίκησης και διεύθυνσης σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο έχει θεμέλιό της την κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγής, με κίνητρο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Στηρίζεται στην εργατική και λαϊκή συμμετοχή και έλεγχο από τα κάτω προς τα πάνω, που διαρθρώνεται πρώτα από όλα σε επίπεδο παραγωγικής μονάδας και κοινωνικής υπηρεσίας. Πάνω σ' αυτή τη βάση διαμορφώνεται ένα ενιαίο δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας.  Εξασφαλίζεται ο σχεδιασμός της ανάπτυξης ανά τομέα και κλάδο, σύμφωνα και με το φυσικό και παραγωγικό πλούτο της χώρας.

12. Η κυβέρνηση λέει ότι ο «Καλλικράτης» είναι μια μεταρρύθμιση που αποτελεί δημιουργική απάντηση στην κρίση. Τι σημαίνει αυτό;

Η μεταρρύθμιση στοχεύει στην προσαρμογή του αστικού κράτους στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου. Επιδιώκει να ισχυροποιήσει και να προσαρμόσει τους τοπικούς, κυρίως τους περιφερειακούς, κρίκους του ενιαίου μηχανισμού, τα όργανα μεγάλων αστικών κέντρων, ώστε να διαχειριστούν αποτελεσματικότερα, για λογαριασμό του κεφαλαίου, κεντρικές λειτουργίες.

Η πραγματικότητα λοιπόν είναι ότι με τον «Καλλικράτη» θέλουν να περάσουν πιο γρήγορα και αποτελεσματικά σε έκταση και βάθος τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και γι' αυτό χρησιμοποιούν την κρίση. Επίσης, οι αναδιαρθρώσεις βοηθούν για ταχύτερο και με λιγότερες απώλειες για το κεφάλαιο πέρασμα στο στάδιο της ανάκαμψης.

Πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν προχωρήσει εδώ και χρόνια στη μεταφορά αρμοδιοτήτων στις τοπικές διοικήσεις. Αυτή όχι μόνο δεν έλυσε αλλά όξυνε τα προβλήματα των εργαζομένων. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Δανίας που η κυβέρνηση χρησιμοποιεί ως μοντέλο, για να στηρίξει την προτεινόμενη μεταρρύθμιση που εφάρμοσε αντίστοιχες αναδιαρθρώσεις πριν από την κρίση.

Η Δανία χωρίστηκε σε 5 μεγάλες περιφέρειες, καταργήθηκαν οι νομαρχίες και μειώθηκε ο αριθμός των δήμων από 271 σε 98. Αυτό είχε σαν συνέπεια μαζικές απολύσεις δημοτικών υπαλλήλων και ανάθεση εργασιών σε ιδιώτες. Σύμφωνα με γκάλοπ, το 80% των πολιτών είναι δυσαρεστημένοι, αφού υπάρχει χειροτέρευση της παροχής υπηρεσιών. Οι ουρές στα νοσοκομεία είναι αμέτρητες, η αναμονή για εξετάσεις φτάνει από 6 - 8 μήνες. Τα ιδιωτικά νοσοκομεία ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια. Πολλοί σταθμοί πρώτων βοηθειών έκλεισαν.  Έχουν κλείσει πάνω από 150 σχολεία μέσα στα τελευταία 4 χρόνια. Το δίκτυο συγκοινωνίας έχει χειροτερεύσει. Έχουν περιοριστεί τα δρομολόγια και η τιμή των εισιτηρίων έχει αυξηθεί κατακόρυφα και κυμαίνεται από 1,5 έως 10 ευρώ. Δεν υπάρχει δημοτική συγκοινωνία.

Ο «Καλλικράτης» θα βοηθήσει να βγει αλώβητο από την οικονομική κρίση το μεγάλο κεφάλαιο. Και, ταυτόχρονα, θα φέρει νέα δεινά για τους εργαζόμενους. Με τη δημιουργία ισχυρών και μεγάλων σε μέγεθος και πληθυσμό μηχανισμών του κράτους, θα δημιουργηθούν μεγαλύτερες δυνατότητες στο κεφάλαιο και ευνοϊκότερο πλαίσιο δράσης του. Αυξάνεται η επιχειρησιακή ικανότητα της τοπικής και κυρίως περιφερειακής διοίκησης για συνεργασίες με μονοπωλιακούς ομίλους που θα αναλαμβάνουν δημόσια έργα υποδομής και τομείς όπως η ενέργεια (ΑΠΕ, πράσινη ανάπτυξη) οι μεταφορές, η συλλογή - μεταφορά και μεταφόρτωση απορριμμάτων κ.λπ.». Διασφαλίζεται η αμεσότερη παρέμβαση σε τομείς και κλάδους της οικονομίας, με βάση τις κεντρικές κατευθύνσεις π.χ. αλλαγή χρήσης γης και για αγροτικές καλλιέργειες, ανάπτυξη εναλλακτικού τουρισμού (αγροτουρισμού, ιαματικού ιατρικού, θρησκευτικού συνεδριακού κ.λπ.) και συναφείς προς αυτόν μεταποιητικές μονάδες, αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας κ.λπ.

Ταυτόχρονα, θα υποβαθμιστεί η παροχή υπηρεσιών σε κρίσιμους τομείς, όπως Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, θα προχωρήσει η εμπορευματοποίησή τους και θα αυξηθεί η ανταποδοτικότητα. Δηλαδή, αν έχουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα να πληρώσουν, τότε θα μπορούν να έχουν την υγεία τους και να μορφώνονται τα παιδιά τους.

13. Με τον «Καλλικράτη» θα μεταφερθούν πολλές νέες αρμοδιότητες σε δήμους και περιφέρειες. Πώς ακριβώς θα γίνει αυτό και τι σημαίνει πρακτικά για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα;

Η μεταφορά αρμοδιοτήτων στην Τοπική Διοίκηση γίνεται μέσα από την εξής διαδικασία και έχει τις εξής επιπτώσεις:

1.     Ξεφόρτωμα κρατικής ευθύνης για τομείς όπως Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία,Γεωργία, Κτηνοτροφία, Περιβάλλον κ.ά. Κατακερματισμός της κρατικής ευθύνης προς τα κρατικά όργανα της Τοπικής Περιφερειακής Διοίκησης και ανάθεση καθηκόντων σε ΜΚΟ.

2.     Κατακερματισμός υπηρεσιών σε διάφορους τομείς που υποβαθμίζονται παραπέρα.

3.     Κατακερματισμός του ενιαίου χαρακτήρα που απαιτούν ορισμένα αντικείμενα όπως π.χ. έρευνα και μελέτη θεμάτων που αφορούν την ανάπτυξη της γεωργίας, της κτηνοτροφίας, της αλιείας, έλεγχος της ασφάλειας και της ποιότητας εισαγόμενων προϊόντων, ενιαία διαχείριση και προστασία ορεινών όγκων και ειδικότερα των μελετών, η διαχείριση και προστασία των υδάτινων οικοσυστημάτων.

4.     Αποδυνάμωση των κρατικών ελέγχων σε παραγωγικές εμπορικές δραστηριότητες που επιδρούν στην προστασία του περιβάλλοντος, στη Δημόσια Υγεία και σχετίζονται με τον ευρύτερο χαρακτήρα της παραγωγής και διανομής προϊόντων.

5.     Συγχώνευση και κατάργηση Υπηρεσιών στη λογική της «οικονομίας κλίμακας».

6.     Κατηγοριοποίηση υπηρεσιών με βάση την ανταγωνιστικότητα, την επιχειρησιακή ικανότητα κάθε δήμου.

7.     Σταδιακή διάλυση των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων με την αντικατάσταση του μόνιμου προσωπικού που φεύγει με προσωπικό ελαστικών σχέσεων εργασίας, αλλά και με τη δήθεν κάλυψη των αναγκών με εθελοντική εργασία.

Όλα τα παραπάνω οδηγούν στην παραπέρα υποβάθμιση και εμπορευματοποίηση των παρεχομένων υπηρεσιών, τη συνεχώς περιοριζόμενη παροχή τους, με αυξανόμενη την ανταποδοτικότητα. Τα χρήματα δηλαδή που θα πληρώνουν οι εργαζόμενοι για να μπορούν να έχουν κάποιες υποτυπώδεις υπηρεσίες. Αυτή η πραγματικότητα οδηγεί τους εργαζόμενους, τους μικροεπαγγελματίες στον ιδιωτικό τομέα για την κάλυψη αναγκών. Επιπλέον, ανοίγεται νέο πεδίο ανάπτυξης του κεφαλαίου στους τομείς αυτούς και προωθείται η ιδιωτικοποίηση. Παράλληλα, περιορίζονται παραπέρα οι ανεπαρκείς έλεγχοι προς το κεφάλαιο για τις παρεχόμενες από αυτούς υπηρεσίες και προϊόντα.

Το σημαντικότερο είναι ότι θα μεταφερθούν στην Τοπική Διοίκηση αρμοδιότητες με τεράστια κοινωνική σημασία που αφορούν ζητήματα Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας κλπ. Μέσω της υποχρέωσης που αναλαμβάνουν οι δήμοι και οι περιφέρειες (σ.σ. σε συνεργασία με τους επιχειρηματίες, αφού έτσι κι αλλιώς οι δήμοι λειτουργούν ως μεσίτες προς το κεφάλαιο), «ανοίγει» ακόμα περισσότερο η αγορά για να αναπτύξουν δραστηριότητα στους προαναφερόμενους τομείς τα μονοπώλια και οι επιχειρηματίες. Με όσα προβλέπει ο «Καλλικράτης» μπαίνει θέμα οικονομικής δυνατότητας των δήμων να παρέχουν υπηρεσίες. Όποιοι δήμοι έχουν αρκετά έσοδα - δηλαδή χρήματα από τη φορολόγηση των εργαζομένων - θα παρέχουν υπηρεσίες, όσοι δεν έχουν, θα συνεργάζονται με τους επιχειρηματίες που θα φτιάχνουν έργα που θα ακριβοπληρώνουν και πάλι οι εργαζόμενοι.

14. Ο «Καλλικράτης» θα συμβάλλει σε ανάπτυξη προς όφελος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων;

Έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια από τότε που δρομολογήθηκε στην Ελλάδα η εφαρμογή των «αναπτυξιακών» προγραμμάτων με ευρωενωσιακή και κρατική χρηματοδότηση. Οσο προχωρούσε η υλοποίησή τους τόσο δυνάμωναν και οι κυβερνητικές διακηρύξεις και υποσχέσεις για ικανοποίηση των μακροχρόνιων κοινωνικών αναγκών και για την άμβλυνση των ανισοτήτων, τόσο στο επίπεδο των περιφερειών, όσο και στο επίπεδο της οικονομικής ανάπτυξης των κρατών - μελών. Το ΚΚΕ έγκαιρα είχε προβλέψει ότι η κοινοτική στρατηγική και τα αντίστοιχα αναπτυξιακά εργαλεία θα βάθαιναν την ταξική εκμετάλλευση και θα αναπαραγόταν η ανισομετρία στην καπιταλιστική ανάπτυξη. Ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός είναι νομοτελειακός, επομένως και η επιδίωξη του υπερκέρδους - των επιχειρηματικών ομίλων.  Στον καπιταλισμό λόγω του άναρχου χαρακτήρα της κοινωνικής παραγωγής δεν μπορεί να υπάρξει ισόρροπη ανάπτυξη, τόσο μεταξύ των κλάδων της οικονομίας, όσο και μεταξύ των περιοχών (νομών, περιφερειών). Βεβαίως επέρχονται αλλαγές στη θέση περιφερειών, νομών ως προς το μέσο όρο της καπιταλιστικής ανάπτυξης σε κρατικό επίπεδο. Ακόμη, τόσο σε κρατικό επίπεδο όσο και σε ευρωενωσιακό γίνεται ορισμένη διαχείριση των ακραίων ανισομετριών ή και της προοπτικής επιδείνωσής τους λόγω των ευρωενωσιακών ρυθμίσεων (συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής, μεγαλύτερη διείσδυση εισαγόμενων εμπορευμάτων, απότομη αύξηση της ακρίβειας).  Τα ΚΠΣ - πόροι συγκεντρωμένοι από την υπεραξία των εργαζομένων σε ευρωενωσιακό και εθνοκρατικό επίπεδο - αποτελούν μια τέτοια διαχείριση.
Μετά την οικονομική κρίση του 1991-'93, η ελληνική οικονομία πέρασε σε μια 14ετή περίοδο αναζωογόνησης και ανόδου, μια καπιταλιστική ανάπτυξη που βάθυνε και την ανισομετρία των περιφερειών της χώρας και κυρίως την απόλυτη και σχετική φτώχεια για τη λαϊκή πλειοψηφία. Δεν καταργήθηκε η ανισομετρία ανάμεσα στα κράτη - μέλη της ΕΕ, ούτε άλλαξε ουσιαστικά η θέση της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ. Με τις νέες διαδικασίες αξιολόγησης και υλοποίησης του Δ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, τα αστικά πολιτικά κόμματα επιχειρούν τη βελτίωση της διαχειριστικής ικανότητας του αστικού κράτους σε αυτή την κατεύθυνση. Και αυτό το κάνουν χρησιμοποιώντας ως εργαλείο τον «Καλλικράτη». Με τη νέα διοικητική δομή, στοχεύουν στη συγκέντρωση πόρων στα μεγάλα έργα και υποδομές που υπηρετούν τους στρατηγικούς σχεδιασμούς των μονοπωλιακών ομίλων. Οσον αφορά τα κονδύλια που κατευθύνονται στα περιφερειακά προγράμματα, σχεδιάζεται η σύμπραξη «ΑΕ ΟΤΑ» με το ιδιωτικό κεφάλαιο, ώστε να μειωθεί η δαπανηρή δυσκινησία του κεντρικού μηχανισμού, η πληθώρα των κεντρικών διαχειριστικών φορέων υλοποίησης των χρηματοδοτήσεων. Αναφέρονται σε ΟΤΑ, κυρίως μεγάλων αστικών κέντρων ή και των λεγόμενων «μητροπολιτικών δήμων». Επιχειρείται η μείωση του αριθμού των τελικών δικαιούχων διαχείρισης της χρηματοδότησης σε κάθε περιφέρεια, και κυρίως των μικρότερων δήμων.   Έτσι, ο προσανατολισμός της νέας διοικητικής δομής αφορά την αποτελεσματικότητα στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, στη σύγχρονη εναρμόνιση ορισμένων διοικητικών δομών στις γενικότερες αναδιαρθρώσεις της ευρωενωσιακής αγοράς.

15. Πώς συνδέεται ο «Καλλικράτης» με τον Εθνικό Χωροταξικό Σχεδιασμό και ποιες είναι οι επιπτώσεις για το λαό;

Το Γενικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού εδράζεται στην πολιτική περαιτέρω εμπορευματοποίησης της γης και της «απελευθέρωσης» στρατηγικών τομέων της οικονομίας (ενέργεια, τηλεπικοινωνίες κλπ.). Προωθεί την κατάργηση των όποιων περιορισμών υπήρχαν μέχρι σήμερα σχετικά με τις αλλαγές χρήσεων γης, εφόσον αυτοί εμποδίζουν την επενδυτική δράση του μεγάλου κεφαλαίου. Γενικά, ο χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός δεν αποτελεί μια κοινωνικά ουδέτερη τεχνοκρατική διαδικασία, αλλά στοχεύει στην οργάνωση του χώρου, σύμφωνα με τα συμφέροντα και τις στρατηγικές επιλογές της άρχουσας τάξης. Η προτεινόμενη διοικητική μεταρρύθμιση ο «Καλλικράτης», θα διευκολύνει την εφαρμογή ενός εθνικού χωροταξικού σχεδίου που συνδέεται με την αλλαγή χρήσης γης και στον τομέα της αγροτικής οικονομίας.
 Η λογική του Εθνικού Χωροταξικού Σχεδιασμού, στους τομείς της Βιομηχανίας, των ΑΠΕ και του τουρισμού, είναι να αρθούν οι όποιοι περιορισμοί και να καθοριστούν χρήσεις γης που θα επιτρέπουν την ανεμπόδιστη επενδυτική δραστηριότητα του μεγάλου κεφαλαίου, ώστε να διασφαλίζεται η μέγιστη δυνατή κερδοφορία. Ετσι παρέχεται η δυνατότητα χωροθέτησης εγκαταστάσεων σε ορεινούς όγκους, παραλίες, δάση, γεωργικές εκτάσεις υψηλής παραγωγικότητας, αιολικά πάρκα, ακόμη και σε πυρήνες εθνικών δρυμών και περιοχών ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Περιοχές, από τους εθνικούς δρυμούς της Πίνδου και του Ολύμπου ως τις βραχονησίδες, «φωτογραφίζονται» ως τουριστικά κέντρα «ήπιας» ή «εντατικής» ανάπτυξης. Προστατευόμενες - υποτίθεται - περιοχές, συμπεριλαμβανομένων και περιοχών που καταστρέφονται από τις πυρκαγιές, αλλάζουν μέσα σε μια νύχτα χρήση, για την προσέλκυση επιχειρηματιών που θα φτιάξουν τουριστικές μονάδες, συνεδριακά κέντρα, γήπεδα γκολφ...

Με την υλοποίηση του «Καλλικράτη» θα διευκολυνθεί και θα ενισχυθεί η επιχειρηματική δράση, η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, αφού θα αυξηθεί η επιχειρησιακή ικανότητα της τοπικής και κυρίως της περιφερειακής διοίκησης για συνεργασίες με μονοπωλιακούς ομίλους που θα αναλαμβάνουν δημόσια έργα υποδομής, και τομείς όπως η ενέργεια (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, πράσινη ανάπτυξη) οι μεταφορές, η συλλογή - μεταφορά και μεταφόρτωση απορριμμάτων, κλπ. Διασφαλίζεται η αμεσότερη παρέμβαση σε τομείς και κλάδους της οικονομίας, με βάση και τις κεντρικές κατευθύνσεις π.χ. αλλαγή χρήσης γης και για αγροτικές καλλιέργειες, ανάπτυξη εναλλακτικού τουρισμού (αγροτοτουρισμού, ιαματικού ιατρικού, θρησκευτικού συνεδριακού, κλπ.) και συναφείς προς αυτόν μεταποιητικές μονάδες, αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας κ.ά. Ο κάθε επιχειρηματίας θα διαπραγματεύεται με τον εκπρόσωπο της τοπικής αρχής (κυρίως στις περιφέρειες) πιο εύκολα και πιο γρήγορα και θα αναλαμβάνει έργα μεγάλης έκτασης σε μεγαλύτερες χωρικές ενότητες.

16. Τι ακριβώς είναι οι Σ.Δ.Ι.Τ και πώς θα ενισχύσει ο «Καλλικράτης» τη δράση των επιχειρηματικών ομίλων στην Τοπική Διοίκηση;

Οι συμπράξεις αποτελούν μορφή μακροχρόνιας σύζευξης και βαθύτερης συνεργασίας μεταξύ του αστικού κράτους και του ιδιωτικού κεφαλαίου. Αντανακλά την προσαρμογή των κρατικομονοπωλιακών ρυθμίσεων σε συνθήκες κατάργησης του κρατικού μονοπωλίου και συγκρότησης της ΟΝΕ. Αποτελεί μια σύγχρονη συνύφανση του κράτους ως συλλογικού καπιταλιστή με τους μονοπωλιακούς ομίλους, στη βάση μακροχρόνιων συμφωνιών.  Κατά καιρούς αναδιαρθρώνεται ο πολυπλόκαμος μηχανισμός της συνύφανσης μεταξύ αστικού κράτους - μεγάλου κεφαλαίου. Ιδιαίτερη πλευρά αυτής της σχέσης αποτελούν οι «Συμβάσεις Παραχώρησης» για την κατασκευή μεγάλων έργων υποδομής, οι οποίες θωρακίζουν πλήρως τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, αφού κυρώνονται με απόφαση της Βουλής. Στο μηχανισμό των ΣΔΙΤ συμμετέχουν, διαβαθμισμένα, όλοι οι κρίκοι του κρατικού μηχανισμού: Υπουργεία, Περιφέρειες και δήμοι, με ΝΠΔΔ, αλλά κυρίως με Ανώνυμες Εταιρείες.

Η σύσταση επί κυβέρνησης ΝΔ, Διυπουργικής Επιτροπής ΣΔΙΤ και η Ειδική Γραμματεία έχουν καθοδηγητικό ρόλο και καθοριστικές αρμοδιότητες σε άμεση σύνδεση με τους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου για τον προγραμματισμό - σχεδιασμό των θεμελιωδών όρων δράσης των επιχειρηματικών ομίλων για την κατοχύρωση της κερδοφορίας τους. Η κατοχύρωση αυτή γίνεται με επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων ως χρηστών των έργων (π.χ. πολυετή εκχώρηση δικαιώματος είσπραξης διοδίων) και ως φορολογούμενων. Τη μερίδα του λέοντος στη διανομή των ΣΔΙΤ αποσπούν ελάχιστοι μονοπωλιακοί όμιλοι σε βάρος των μικρών επιχειρήσεων και των αυτοαπασχολούμενων. Διαμορφώνονται τομεακές κατανομές ΣΔΙΤ με αναθέτουσα αρχή τον ΟΣΚ ΑΕ (Παιδεία) και ΣΔΙΤ με αναθέτουσα αρχή την ΔΕΠΑΝΟΜ ΑΕ (Υγεία). Τα επιχειρησιακά προγράμματα που κλήθηκαν να εκπονήσουν οι νομαρχίες και οι δήμοι συνιστούσαν εξοικείωση, όδευση, προετοιμασία τους για το περιεχόμενο των διοικητικών αναδιαρθρώσεων.

Ενα αξιοσημείωτο παράδειγμα ταξικότητας της χρηματοδότησης και του εκσυγχρονισμού είναι το εξής: Χρηματοδοτείται από το υπουργείο Εσωτερικών Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης μέχρι και κατά 100% για δήμο, ανάλογα με το μέγεθος και την ωριμότητα, η συγκρότηση - δημιουργία ολοκληρωμένου ψηφιακού - πληροφοριακού συστήματος, με οργανωτικά - λειτουργικά χαρακτηριστικά ψηφιακού επιτελείου για την πολυσήμαντη διευκόλυνση και στήριξη των επιχειρηματιών και ειδικά κατασκευαστών - επενδυτών. Είναι ένα σύστημα - υπηρεσία με διαβαθμισμένη πρόσβαση, κλειδωμένες πύλες για τους απλούς εργαζόμενους και δημότες, με επιλεκτικό άνοιγμα των πυλών σε χρήστες υψηλών εισοδημάτων στη βάση συμβολαίου, με συντελεστές επιβάρυνσης των δημοτικών τελών, με αστυνομική - αυταρχική παρακολούθηση της κοινωνικής ζωής). Στην ίδια κατεύθυνση αξιοποιούνται και οι προγραμματικές συμφωνίες της Τοπικής Διοίκησης με επιχειρηματικούς ομίλους για να προωθηθεί η σταδιακή ιδιωτικοποίηση σημαντικών λειτουργιών στη διαχείριση αποβλήτων - απορριμμάτων, όπως η διαχείριση μολυσματικών αποβλήτων, η εμπλοκή ιδιωτών στις καθημερινές εργασίες διάθεσης των απορριμμάτων και στη συντήρηση του αναγκαίου εξοπλισμού. Με τον «Καλλικράτη» αυτές οι συμφωνίες ανάμεσα σε περιφέρειες και δήμους θα πάρουν ακόμα μεγαλύτερη έκταση και σε όλο το φάσμα των υπηρεσιών προς τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

17. Τι είναι η αποκεντρωμένη διοίκηση;

Η κυβέρνηση λέει ότι η αποκεντρωμένη διοίκηση και η μεταρρύθμιση θα φέρει οικονομία κλίμακας και καλύτερη αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης από τα οποία θα έχουν όφελος οι φορολογούμενοι. Οτι με τη μεταρρύθμιση θα μειωθεί η γραφειοκρατία, η διαφθορά στους δήμους και το κράτος, θα ενισχυθούν η δημοκρατία και η συμμετοχή του πολίτη στα κοινά, αφού όλες οι αποφάσεις θα αναρτώνται στο ίντερνετ κλπ.

Ακόμα, το σχέδιό τους προβλέπει ότι στο πλαίσιο της αποκεντρωμένης κρατικής διοίκησης δημιουργούνται 7 Γενικές Διοικήσεις, «στις οποίες ανήκουν οι γενικές κρατικές υποθέσεις, οι οποίες ασκούνταν μέχρι σήμερα από τις Διοικητικές Περιφέρειες και λόγω της φύσης τους ή για συνταγματικούς λόγους δεν μπορεί να μεταφερθούν στην περιφερειακή αυτοδιοίκηση και παραμένουν στην κρατική διοίκηση, π.χ. χωροταξία - πολεοδομία, περιβαλλοντική πολιτική, δασική πολιτική ή μεταναστευτική πολιτική, εντάσσονται όσες κρατικές αρμοδιότητες σταδιακά αποκεντρώνονται επειδή δεν είναι απαραίτητο να ασκούνται από την κεντρική διοίκηση, διευκολύνοντας την αποτελεσματική άσκηση του επιτελικού, συντονιστικού και ελεγκτικού της ρόλου, εντάσσονται, όπου αυτό κριθεί σκόπιμο, και κλαδικά αποκεντρωμένες κρατικές υπηρεσίες των υπουργείων, που έως σήμερα δεν είναι ενταγμένες στις διοικητικές περιφέρειες».
Τι σημαίνει αυτό στην πραγματικότητα;

Κατ' αρχήν, η προτεινόμενη μείωση του αριθμού των Περιφερειών και των ΟΤΑ, η διεύρυνση του χώρου ευθύνης τους δε γίνεται για την απλή μεταφορά αρμοδιοτήτων («αποκέντρωση»), όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αλλά με την ισχυρότερη κρατική παρέμβαση για δημιουργία ευνοϊκότερων όρων για επενδύσεις επιχειρηματικών ομίλων στα νέα λιγότερα σε αριθμό σχήματα, αλλά με μεγαλύτερη πληθυσμιακή συγκέντρωση που ευνοεί την ανάπτυξη νέων οικονομικών δραστηριοτήτων και την πρόσβαση σε διάφορους τομείς της οικονομίας, χωρίς τη μεσολάβηση μικρών οργανισμών (δήμων) που έχουν ως συνέπεια χρονοβόρες και περίπλοκες διαδικασίες. Επιπλέον, θα δημιουργηθούν μια σειρά θεσμοί (π.χ. συμπαραστάτης του πολίτη) που δημιουργούν μηχανισμούς ενσωμάτωσης των εργαζομένων.

Η αντίληψη του ΠΑΣΟΚ για την «Πράσινη οικονομία», με τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας, τα προγράμματα του αργοτουρισμού κλπ., διευκολύνεται με τη δομή και τη μορφή του «Καλλικράτη». Πιο αποτελεσματικά για το κεφάλαιο θα προωθείται άμεσα από την ΤΑ η στρατηγική των ιδιωτικοποιήσεων, των «ευέλικτων» εργασιακών σχέσεων, η συγκεντροποίηση του κεφαλαίου και θα διευκολύνεται ο μονοπωλιακός ανταγωνισμός στην ενιαία ευρωενωσιακή, στη διεθνή καπιταλιστική αγορά.
Κλειδί σε αυτή τη γραμμή αποτελούν η κατάρτιση των οικονομικών προϋπολογισμών και των Τεχνικών Προγραμμάτων των ΟΤΑ, το ΕΣΠΑ, τα επιχειρησιακά προγράμματα των ΟΤΑ, το ΚΠΣ.
Σε αυτή την κατεύθυνση συμβάλλουν και άλλες ρυθμίσεις που έχουν ήδη θεσπιστεί (ΘΗΣΕΑΣ, ΕΣΤΙΑ, νέος Δημοτικός και Κοινοτικός Κώδικας) που οδηγούν στην ιδιωτικοποίηση και φορτώνουν με πρόσθετα βάρη τους εργαζόμενους μέσω της φορολόγησης ή των ανταποδοτικών τελών.

18. Ποιο θα είναι το μέλλον των εργαζομένων στην Τοπική Διοίκηση;

Χιλιάδες εργαζόμενοι που σήμερα εργάζονται στους ΟΤΑ θα απολυθούν ή θα μεταταχθούν σε άλλες υπηρεσίες. Ο «Καλλικράτης» προβλέπει το κλείσιμο όλων ανεξαιρέτως των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου στους ΟΤΑ. Την αναστολή λειτουργίας περίπου 1.800 δημοτικών επιχειρήσεων. Το κλείσιμο των 46 μονομετοχικών ΑΕ των ΟΤΑ. Την κατάργηση περίπου 900 σχολικών επιτροπών μετά τη μεταβίβαση των αρμοδιοτήτων για τα σχολικά κτίρια στους δήμους.

Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω θα είναι να βρεθούν χιλιάδες εργαζόμενοι στο δρόμο, κυρίως συμβασιούχοι και εργαζόμενοι με συμβάσεις αορίστου χρόνου Ιδιωτικού Δικαίου. Ομως, και για τους μόνιμους υπαλλήλους η κυβέρνηση κάνει ανάλογους σχεδιασμούς, αναζητώντας τη φόρμουλα εκείνη που θα της επιτρέψει να αυξήσει τον αριθμό των απολύσεων και να μειώσει ουσιαστικά τους εργαζόμενους στο δημόσιο, κάτι που άλλωστε έχει ζητηθεί κατά καιρούς με ρητό και κατηγορηματικό τρόπο τόσο από την ΕΕ όσο και από το ΔΝΤ.

Η κυβέρνηση ετοιμάζει ένα ακόμα χτύπημα σε βάρος των εργαζομένων. Ούτε οι εργαζόμενοι για τους οποίους προβλέπονται μεταθέσεις, αποσπάσεις κλπ. μπορούν να θεωρηθούν εξασφαλισμένοι. Από την άλλη δεν μπορεί να αγνοηθεί ότι προβλέπεται να μπορούν οι δήμοι μέσα από τις διαδημοτικές συνεργασίες να μοιράζονται τους εργαζομένους των υπηρεσιών τους ανάλογα με τις ανάγκες τους (δηλαδή ως ενοικιαζόμενοι).

Οι εργαζόμενοι - τόσο αυτοί που βρίσκονται σήμερα ένα βήμα πριν την ανεργία όσο και εκείνοι που στέκονται κάπως μακρύτερα - οφείλουν από τη μεριά τους να πράξουν το ίδιο. Το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή, είχε εκφράσει τη ριζική του αντίθεση στην επιχειρούμενη μεταρρύθμιση και είχε προειδοποιήσει πως μια πλευρά του αντιλαϊκού της χαρακτήρα θα είναι η αλλαγή στο εργασιακό καθεστώς των υπαλλήλων στους ΟΤΑ και στο δημόσιο, η κατάργηση εργατικών κατακτήσεών τους, η αύξηση της ανεργίας, η υπερεκμετάλλευση της εργατικής τους δύναμης, η χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων. Σήμερα, αυτές οι πολιτικές εκτιμήσεις δικαιώνονται.

Οι εργαζόμενοι στους δήμους και στις νομαρχίες, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο πρέπει να αντιπαλέψουν αυτή την πολιτική. Να μη συμβιβαστούν με όσα τους ετοιμάζουν. Να μη δεχτούν να πληγεί ούτε ένας εργάτης.

Οι εργαζόμενοι στους δήμους, με όποια σχέση εργασίας κι αν δουλεύουν, μόνιμοι, αορίστου χρόνου, συμβασιούχοι, συμβασιούχοι έργου, έκτακτο προσωπικό, εποχιακό προσωπικό, μέσω προγραμμάτων του ΟΑΕΔ, με μερική απασχόληση, με stage, σε διάφορα χρηματοδοτούμενα προγράμματα, ως «ενοικιαζόμενοι», πρέπει ενιαία να δώσουν αυτό τον αγώνα. Ολοι οι εργαζόμενοι δημόσιου και ιδιωτικού τομέα ενιαία πρέπει να εναντιωθούν σ' αυτή την πολιτική. Τους αφορά όλους η καταδίκη στην ανεργία.

19. Τι προβλέπει ο «Καλλικράτης» σε σχέση με τα οικονομικά;

Ας δούμε τι αναφέρει ο νόμος:  «Η ενίσχυση της αποδοτικότητας των τοπικών εσόδων αναμένεται να δημιουργήσει αφ' ενός μεν περισσότερα έσοδα στους ΟΤΑ, αφ' ετέρου δε καλύτερη ευελιξία και σταθερότητα στα μακροοικονομικά μεγέθη». «Σε παράλληλη διαβούλευση με τη φορολογική μεταρρύθμιση, προχωράμε στο πλαίσιο των ρυθμίσεων του Συντάγματος για τον εξοπλισμό των δήμων και των περιφερειών με επαρκείς οικονομικούς πόρους».

Είναι γνωστό ότι, όταν γίνεται λόγος για φορολογική μεταρρύθμιση, αυτό σημαίνει ότι θα αυξηθεί η φορολογία στα λαϊκά στρώματα. Όσον αφορά το Σύνταγμα, με την αναθεώρηση του 2001 το κράτος έπαψε να έχει την υποχρέωση να εξασφαλίζει τους πόρους της Τοπικής Διοίκησης αλλά υποχρεούται να παίρνει μέτρα για την εξασφάλιση των πόρων. Ηδη, στους Δήμους πηγαίνουν τα χρήματα του Τέλους Ακίνητης Περιουσίας που ήταν η μετονομασία του Φόρου Ακίνητης Περιουσίας. Με τη μεταφορά του στην Τοπική Διοίκηση έπαψαν να υπάρχουν απαλλασσόμενοι (μικροϊδιοκτήτες) που προέβλεπε ο ΦΑΠ και ουσιαστικά μειώθηκε κατά πολύ ο φόρος στους μεγαλοϊδιοκτήτες (π.χ. με τον ΦΑΠ εταιρεία με ακίνητη περιουσία 500 εκατ. δραχμών τότε έπρεπε να πληρώνει 6.750.000 δρχ. το χρόνο και με τον ΤΑΠ πληρώνει το πολύ 175.000 δρχ.). Τα προτεινόμενα μέτρα σημαίνουν πρόσθετη φορολογία και για την μικροϊδιοκτησία.

Με αιτιολογία τη χρηματοδότηση της Τοπικής Διοίκησης, θέλουν να αυξήσουν κι άλλο τον ΦΠΑ, με αντίστοιχη μείωση των χρημάτων που παίρνει η Τοπική Διοίκηση από τον Κρατικό Προϋπολογισμό. Εξ άλλου ΚΕΔΚΕ και ΕΝΑΕ (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) έχουν διατυπώσει σαφή θέση για τη χρηματοδότηση των Δήμων και Νομαρχιών από έμμεσους φόρους.

Σε ό,τι αφορά το ζήτημα των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων (ΚΑΠ) από τους οποίους θα χρηματοδοτούνται οι νέοι δήμοι, αυτοί θα προέρχονται από τη φορολογία. Για τη χρηματοδότηση των δήμων θα πηγαίνει: το 20% από το Φόρο Εισοδήματος Φυσικών και Νομικών Προσώπων, το 12% από τον ΦΠΑ και το 50% από το Φόρο Ακίνητης Περιουσίας. Για τη χρηματοδότηση των Περιφερειακών Αυτοδιοικήσεων θα πηγαίνει το 2,4% από το Φόρο Εισοδήματος Φυσικών και Νομικών Προσώπων και το 4% από τον ΦΠΑ.

Με απλά λόγια, η χρηματοδότηση των νέων δήμων θα προέρχεται από τη φορολογία και επιπλέον προβλέπεται ότι οι ΟΤΑ, στη διοικητική περιφέρεια των οποίων αποδίδει η φορολογία, θα παίρνουν μπόνους, δηλαδή περισσότερα χρήματα από αυτά που θα τους αναλογούν μέσω των ΚΑΠ.  Έτσι, δημιουργείται ένα σύστημα πολλαπλών ταχυτήτων και οι νέοι ΟΤΑ μετατρέπονται σε φοροκυνηγούς και σε μηχανισμό πίεσης προς τους φορολογούμενους, αφού θα έχουν ίδιον όφελος από την απόδοση του φορολογικού συστήματος.